Πόσα τελικά θα μπορέσουμε να διαχειριστούμε σαν άνθρωποι;

«Μη στεναχωριέσαι όταν στη ζωή σου έρχεται κακοκαιρία. Αν η ζωή ήταν μια διαρκής λιακάδα, θα μετατρεπόταν σε έρημο»

Πάντα μου άρεσε να ξεκινάω τα κείμενά μου με ένα απόφθεγμα, πιθανότατα για να προϊδεάσω τον αναγνώστη ότι θα διαβάσει κάτι βαθυστόχαστο και φιλοσοφημένο, ή τελικά για να σκεπάσω προσωρινά τις ανασφάλειές μου για τη δυναμική του κειμένου μου.

Πολλά είναι αυτά που έχω να πω, αλλά θα προσπαθήσω να σταθώ στο γενικότερο κοινωνικο-οικονομικό περιβάλλον αλλά και στο χαμένο νόημα των λέξεων…

Το δόγμα του σοκ αναφέρει ότι όταν δώσεις σε έναν άνθρωπο ένα σοκ, θα μπορέσει να βρει τη δύναμη να συνεχίσει. Όταν όμως σε έναν άνθρωπο δώσεις απανωτά σοκ, δε θα σηκωθεί ποτέ ξανά.

Πόσα τελικά θα μπορέσουμε να διαχειριστούμε σαν άνθρωποι;

Σε μια Ελλάδα που κυβερνιόταν από ένα Σοσιαλιστικό κόμμα θα έπρεπε ο εργάτης να μπορεί να νιώθει τη στοιχειώδη ασφάλεια στην καθημερινότητά του, στην εργασία του, στο σπιτικό του…

ΟΡΟΛΟΓΙΑ: Σοσιαλισμός είναι η θεωρία και το σύστημα κοινωνικής οργάνωσης, όπου τα μέσα παραγωγής και κατανομής των αγαθών κατέχονται και ελέγχονται από κοινωνικές ομάδες ή το κράτος και όχι από ιδιώτες, οπότε η ατομική ιδιοκτησία και η κατανομή του εισοδήματος υπόκεινται στον κοινωνικό έλεγχο, κατ' αντιδιαστολή προς τον καπιταλισμό και τον φιλελευθερισμό (Λεξικό Μπαμπινιώτη)

ΣΧΟΛΙΟ: ας διαγράψουμε τον όρο Σοσιαλιστικό κόμμα που χρησιμοποίησα…

Σε μια Ελλάδα που κυβερνάται από μια νεοφιλελεύθερη ομάδα πολικών κομμάτων θα έπρεπε ο εργάτης να μπορεί να νιώθει τη στοιχειώδη ασφάλεια στην καθημερινότητά του, στην εργασία του, στο σπιτικό του…

ΟΡΟΛΟΓΙΑ: Νεοφιλελευθερισμός είναι ένα σύνολο οικονομικών πολιτικών που περιλαμβάνουν: απελευθέρωση επιχειρήσεων από οποιουσδήποτε θεσμούς επιβάλλονται από την κυβέρνηση, ανεξαρτήτως του πόση κοινωνική καταστροφή προκαλεί, μείωση των μισθών με διάσπαση των εργαζομένων, αφαίρεση των δικαιωμάτων των εργατών και ολοκληρωτική ελευθερία στη μετακίνηση κεφαλαίου, προϊόντων και υπηρεσιών. Περικοπές στις δημόσιες δαπάνες για τις κοινωνικές υπηρεσίες, όπως εκπαίδευση και υγεία. Μείωση των οποιωνδήποτε κυβερνητικών ρυθμίσεων, οι οποίες μπορούν να ελαχιστοποιήσουν τα κέρδη, συμπεριλαμβανομένης της προστασίας του περιβάλλοντος και της ασφάλειας στην εργασία. Πώληση των κρατικών επιχειρήσεων, προϊόντων και υπηρεσιών σε ιδιώτες επενδυτές (τράπεζες, βιομηχανίες-κλειδιά, σιδηρόδρομους, δρόμους με διόδια, ηλεκτρισμό, σχολεία, νοσοκομεία, ακόμα και φρέσκο νερό). Εξαφάνιση της έννοιας του κοινού οφέλους ή της κοινότητας και αντικατάστασή τους από την ιδιωτική πρωτοβουλία. Καταπίεση των πιο φτωχών ανθρώπων μιας κοινωνίας, για να βρουν μόνοι τους λύσεις στην έλλειψη υγειονομικής περίθαλψης, εκπαίδευσης και κοινωνικής ασφάλισης, και στη συνέχεια να τους κατηγορήσουν - αν αποτύχουν - σαν τεμπέληδες. Ανά τον κόσμο ο νεοφιλελευθερισμός έχει επιβληθεί από ισχυρότατους οικονομικούς θεσμούς όπως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), την παγκόσμια τράπεζα και την Δια-Αμερικανική Τράπεζα Ανάπτυξης. Ο νεοφιλελευθερισμός καταστρέφει τα προγράμματα κοινωνικής πρόνοιας, επιτίθεται στα δικαιώματα των εργατών και περικόπτει τα κοινωνικά προγράμματα (Elizabeth Martinez και Arnoldo Garcia)

ΣΧΟΛΙΟ: ας διαγράψουμε την αυταπάτη της στοιχειώδους ασφάλειας του εργαζόμενου

Σε μια Ελλάδα με πολίτευμα Προεδρευόμενης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας θα έπρεπε ο εργάτης να μπορεί να νιώθει ασφάλεια λόγω της πιστής εφαρμογής των νόμων του Συντάγματος που αφορούν στην προστασία της ιδιωτικότητάς του, των δικαιωμάτων του και της ελεύθερης έκφρασης του λόγου του, πράγματα τα οποία καταλύονται μόνο σε ανατροπή του πολιτεύματος και εφαρμογή δικτατορικής πολιτικής.

ΟΡΟΛΟΓΙΑ α: Προεδρευόμενη κοινοβουλευτική δημοκρατία είναι ένας τύπος κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, όπου η εκλεγμένη από τον λαό κυβέρνηση παίρνει τις πολιτικές αποφάσεις. Αρχηγός του κράτους είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο οποίος είναι αιρετός και δεν έχει ουσιαστικές πολιτικές αρμοδιότητες (http://el.wikipedia.org)

Η μηνιαία αποζημίωση που λαμβάνει ο πρόεδρος της Δημοκρατίας ισούται με το τετραπλάσιο της βουλευτικής αποζημίωσης, χωρίς τις όποιες προσαυξήσεις. Δηλαδή σήμερα, μικτά η αποζημίωση ανερχόταν σε 23.200 ευρώ το μήνα ή 278.400 το χρόνο. Τα καθαρά χρήματα φτάνουν τα 192.000 ευρώ.
Ακόμη, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δικαιούται ως έξοδα παράστασης το 1/3 του συνόλου της αποζημίωσής του, δηλαδή συνολικά λαμβάνει 370.993 ευρώ. Αυτά προβλέπονται στο νόμο 565/77 που είναι δημοσιευμένος στο ΦΕΚ Α' 85 (http://www.patris.gr/articles/)

ΟΡΟΛΟΓΙΑ β: Δικτατορία είναι το πολίτευμα εκείνο όπου ένα πρόσωπο η μια μικρή ομάδα έχει την απόλυτη εξουσία έχοντας καταργήσει τη βουλή και τους δημοκρατικούς θεσμούς (http://el.wiktionary.org)

ΣΧΟΛΙΟ: πολύ πρόσφατα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας απαρνήθηκε τα οικονομικά οφέλη του αξιώματός του, οπότε σκέπτομαι να αφήσω τα παραπάνω ασχολίαστα

Ακόμα όμως και στο βαρύ καπιταλιστικό σύστημα που εφαρμόζουν στα Ελληνικά πειραματόζωα, θα έπρεπε να μπορεί ο εργάτης να απολαμβάνει τις στοιχειώδεις παροχές μιας υποτυπώδους κοινωνικής πολιτικής. Είναι χρήματα του εργαζόμενου, είναι κεκτημένα συνδικαλιστικών και λαϊκών αγώνων. Κανένας εργάτης δεν αύξησε το έλλειμμα, κανένας εργάτης δεν χρωστά τα κλεμμένα του συστήματος.

ΟΡΟΛΟΓΙΑ α: Καπιταλισμός είναι ένα οικονομικό σύστημα όπου η ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής και διακίνησης των προϊόντων, όπως και οι επενδύσεις σε οικονομικά αγαθά, παραγωγή, κατανομή, το εμπόριο και υπηρεσίες, κατέχονται από ιδιώτες, με κυρίαρχο κίνητρο/στόχο το κέρδος, που παράγεται από την εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης (χειρωνακτικής ή πνευματικής). Ηγεμονεύουσα/άρχουσα τάξη είναι η αστική, και εκμεταλλευόμενη τάξη είναι η εργατική. Το κέρδος στον καπιταλισμό για τον ιδιώτη (ή το κράτος εάν λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια) παράγεται με την απόσπαση της υπεραξίας από τον εργαζόμενο, είτε με επιμήκυνση της εργάσιμης ημέρας και εντατικοποίηση της δουλειάς του εργαζόμενου, είτε με σταθερό ωράριο, αλλά με εισαγωγή της τεχνολογίας στην παραγωγή, οπότε έχουμε αύξηση της παραγωγικότητας του εργαζόμενου (http://el.wikipedia.org)

ΟΡΟΛΟΓΙΑ β: Ο όρος κοινωνική πολιτική αναφέρεται τόσο σε ένα σύνολο μορφών και μεθόδων κοινωνικής δράσης και παρέμβασης, όσο και σε ένα αντικείμενο μελέτης και επιστημονικής ανάλυσης των επί μέρους πολιτικών που την συγκροτούν. Η κοινωνική πολιτική ασκείται μέσα από ένα σύνολο εξειδικευμένων φορέων, δημόσιου και ιδιωτικού χαρακτήρα. Συγκροτείται από επί μέρους πολιτικές στα πεδία της υγείας, της κοινωνικής ασφάλισης, της πρόνοιας, της εργασίας, της κατοικίας, του περιβάλλοντος και του πολιτισμού (http://library.panteion.gr)

ΟΡΟΛΟΓΙΑ γ: συνδικαλιστής είναι ο εκπρόσωπος ενός συνόλου εργαζομένων, σε δράσεις για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους (http://www.definition-of.net)

ΟΡΟΛΟΓΙΑ δ: Άλλο πράγμα είναι το έλλειμμα και άλλο το δημόσιο χρέος. Με απλά λόγια, έλλειμμα είναι η διαφορά ανάμεσα στα ετήσια έσοδα του κράτους και στις δαπάνες που κάνει. Όταν οι δαπάνες είναι μεγαλύτερες από τα έσοδα, τότε έχουμε έλλειμμα. Το έλλειμμα χρηματοδοτείται μέσω δανεισμού και ο συσσωρευμένος δανεισμός δημιουργεί το δημόσιο χρέος. Φυσικά και όταν ακόμη μειώνεται το έλλειμμα, εξακολουθεί αυτό να χρηματοδοτείται μέσω δημόσιου δανεισμού και να αυξάνει το χρέος της χώρας. Το δημόσιο χρέος αρχίζει να μειώνεται μόνο όταν σταματά το κράτος να δανείζεται και αυτό συμβαίνει όταν δεν υπάρχει έλλειμμα αλλά πλεόνασμα στον κρατικό προϋπολογισμό (http://blogs.sch.gr)

ΟΡΟΛΟΓΙΑ ε: Απεχθές Χρέος (χρέος που δεν οφείλουμε να πληρώσουμε). Το 1927 ο Αλεξάντερ Σακς (Υπουργός της Τσαρικής Ρωσίας και ειδικός σε θέματα δικαίου) παρουσίασε μια λαμπρή ιδέα. Την έννοια του Απεχθούς Χρέους. Για να ορίσουμε ένα χρέος ως Απεχθές πρέπει να υπάρχουν τρεις προϋποθέσεις:
1ον - Τα δάνεια να συμφωνήθηκαν χωρίς τη συγκατάθεση των πολιτών.
2ον - Τα δάνεια να σπαταλήθηκαν σε δραστηριότητες που δεν ωφέλησαν το έθνος.
3ον - Ο πιστωτής να ήταν ενήμερος γι’ αυτή την κατάσταση και απλά να αδιαφορούσε.

Πηγή : http://www.debtocracy.gr/                    

ΣΧΟΛΙΟ: το μόνο που θα σχολιάσω είναι ότι σύμφωνα με το http://athens.indymedia.org από ενημέρωση της Ελευθεροτυπίας, ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Γιάννης Παναγόπουλος εισέπραξε από την Εθνική Τράπεζα, μόνο για το 2010 113.088 ευρώ !

Σε αυτό το κοινωνικό-οικονομικό περιβάλλον θα πρέπει να λέμε ευχαριστώ που έχουμε ακόμα το μεροκάματό μας και την ασφάλισή μας και άκριτα να δεχόμαστε τις όποιες αποφάσεις αφορούν το παρόν και το μέλλον μας.

Ε ΟΧΙ, κύριοι.

ΟΡΟΛΟΓΙΑ : Ανθρώπινη αξιοπρέπεια σημαίνει αυτοσεβασμός, συνείδηση των δικαιωμάτων και της αξίας του ανθρώπου, σεβασμός και προστασία των δικαιωμάτων του ανθρώπου χωρίς διάκριση λόγω εθνικής ή κοινωνικής προέλευσης, συμμετοχής σε εθνική ή άλλη μειονότητα, φυλής, φύλου, χρώματος, γλώσσας, περιουσίας, θρησκευτικών, πολιτικών ή άλλων πεποιθήσεων.

Είναι η ώρα των δράσεων, η ώρα ανάληψης των ατομικών μας ευθυνών, η ώρα της αυτοκριτικής μας, η ώρα της επανάστασής μας.

Ξέρω ότι η επανάσταση αυτή θα πρέπει να μη μοιάζει, να μη θυμίζει τίποτα γνωστό και το ξέρω γιατί δοκιμάσαμε και την πεπατημένη.

Αυτή η επανάσταση θα πρέπει να έχει το αδιανόητο, το δύσκολο, το εξοντωτικό.

Yποκλινόμενος στο μεγάλο Κρητικό Γιώργο Γραμματικάκη, θα κλείσω με ένα κομμάτι του κειμένου του  :

«Η επανάσταση των σιωπηλών του Γιώργου Γραμματικάκη»

Η επανάσταση, λοιπόν, που οραματίζομαι, θα είναι μια επανάσταση των σιωπηλών. Δεν θα έχει σημαίες αναπεπταμένες, συνθήματα και ιδεολογικές διακηρύξεις. Θα είναι μια επανάσταση  βουβή, που θα στηρίζεται απλώς στην αλληλεγγύη των βλεμμάτων. Θα ξεκινήσει  από την απόλυτη, την οργισμένη σιωπή, και θα αποδώσει στον άνθρωπο όσα στερήθηκε, όσα ονειρεύθηκε, ό,τι ζήτησε με  κραυγές –πριν επιλέξει την σιωπή.

 «Η επανάσταση»  σχολιάζει ένας θεωρητικός της, «συνιστά μια πνευματική αναταραχή, μέσω της οποίας μια ομάδα ανθρώπων επιδιώκει να θέσει νέα θεμέλια για την ύπαρξη της.”

Σε αυτήν λοιπόν την επανάσταση, που αναζητά αιωνίως τα θεμέλια της, δεν έχουν ίσως θέση οι ποιητές, μήτε οι φιλόσοφοι. Έχουν όμως θέση οπωσδήποτε οι άνεργοι.

Ο  φιλόσοφος προσπαθεί να καταλάβει τον κόσμο, ο ποιητής δημιουργεί τον δικό του.

Ο άνεργος όμως τον στερείται εξ ορισμού.

Η ανεργία αποτελεί τον παραλογισμό ενός πολιτισμού, που δεν παύει να επαίρεται για τις κατακτήσεις του. Ο παραλογισμός αυτός, αλλού εκδηλώνεται στην πρόκληση της χλιδής, στον άνεργο σε ταπεινώσεις που δεν τελειώνουν. Ο άνεργος κατέφυγε στην σιωπή, επειδή κουράστηκε να ακούει για επενδύσεις και για τη μείωση της ανεργίας, που εξαιρούν ωστόσο πάντοτε τον ίδιο. Ο άνεργος είναι πια σιωπηλός, όχι  επειδή θέλει να  κρύψει την οργή του, αλλά επειδή δεν αντέχει να μιλήσει άλλο. 

…έτσι θα αρχίσουν όλα…