Δεν πάμε καλά…

Κάτι δεν πάει καλά σε αυτή τη χωρά. Σιγά το νέο θα πουν πολλοί. Όμως σοβαρά, κάτι δεν πάει καθόλου καλά και θα πάει χειρότερα. Ο χρόνος μας σιγά σιγά τελειώνει. Πλησιάζουμε σε μια αλλαγή, σε μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Κάτι θα αλλάξει, κάτι θα γίνει. Όλοι όσοι μας καθησυχάζουν, έλληνες και ξένοι, ότι μετά την μεγάλη δανειακή δόση τα χειρότερα είναι πια πίσω μας, κάνουν λάθος. 

Δεν είναι πλέον μια εκτίμηση, είναι βεβαιότητα. Φτάνει να δούμε όσα συμβαίνουν τις τελευταίες μέρες στην χωρά μας και όσα προβλέπονται και σχεδιάζονται για το άμεσο μέλλον για να αναληφθεί κανείς την σοβαρότητα της κατάστασης.

Όταν σε μια χώρα σχεδιάζουν να κλείσουν πανεπιστήμια για να χτίσουν φυλακές για φοροφυγάδες και οφειλέτες τότε ξέρεις ότι κάτι δεν πάει καλά.

Όταν έχεις πλέον την υψηλότερη ανεργία της Ευρώπης και περισσότεροι από 900 άνθρωποι καθημερινά συνεχίζουν να χάνουν την δουλεία τους, τότε σίγουρα κάτι δεν πάει καλά.

Όταν 200.000 οικογένειες ετησίως, καταφεύγουν σε διακανονισμό για να πληρώσουν το νερό τους, όταν δηλαδή κάνουν διακανονισμό για το πλέον βασικό δημόσιο αγαθό επιβίωσης τότε προφανώς κάτι δεν πάει καθόλου καλά. 

Όταν το 54% των πολιτών δηλώνουν ότι δεν μπορούν να πληρώσουν το χαράτσι και η κυβέρνηση ετοιμάζει ακόμα ένα νέο φόρο για τα ακίνητα τότε φυσικά κάτι δεν πάει καλά. 

Όταν η Citigroup, η Moody΄s και η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων προβλέπουν μεγαλύτερη ύφεση και ανεργία για το 2014 ενώ η κυβέρνηση μιλάει για ανάπτυξη τότε κάτι δεν είναι σωστό. 

Όταν ηλικιωμένοι άνθρωποι που δούλεψαν και έζησαν τόσα χρόνια με αξιοπρέπεια και τιμιότητα, βλέπουν ότι οι εκ νέου μειωμένες συντάξεις, δεν επαρκούν πλέον ούτε για τις βασικές τους ανάγκες και απελπίζονται, τότε κάτι θα πρέπει να αλλάξει.

Η ισορροπία έχει διαταραχτεί. Δεν είναι δυνατόν με όλα όσα συμβαίνουν να μην υπάρξουν συνέπιες . Δεν είναι δυνατόν να ανατραπούν οι βασικοί νόμοι της φυσικής. Οι δράσεις, θα φέρουν αντιδράσεις.

Πρωτίστως είναι στο χέρι των κυβερνώντων να διατηρήσουν μια ισορροπία ώστε να μετριάσουν την ένταση και έκταση της αντίδρασης. Οι ενέργειες τους όμως, όπως και το λεξιλόγιο που εξακολουθούν να χρησιμοποιούν καθημερινά φανερώνουν μια ολοκληρωτική απώλεια αίσθησης της πραγματικότητας.

Είναι άραγε δυνατόν στο όνομα της σωτηρίας μας από την χρεοκοπία και το ολοκληρωτικό χάος να ρισκάρουν μια βίαιη εξέγερση ένα εθνικό διχασμό και τελικά το ίδιο χάος το οποίο απεύχονται;

Είναι άραγε δυνατό να αγνοούν εκτός από την πραγματικότητα και τα όρια αντοχής του ίδιου τους του λαού; 

Είναι ποτέ δυνατόν να πιστεύουν ότι χτίζοντας φυλακές και κλείνοντας πανεπιστήμια βοηθούν τη χώρα βγει από το τέλμα;

Ελπίζω όλοι οι πολιτικοί μας, κυβέρνηση και αντιπολίτευση, γνωρίζουν τις προφανείς απαντήσεις. Αυτό που σίγουρα γνωρίζω εγώ, είναι ότι όταν 20χρονα παιδιά πιάνουν τα καλάσνικοφ και τις βόμβες αντί για τα βιβλία, όταν ακολουθούν τον δρόμο της τρομοκρατίας και της παρανομίας αντί να ακολουθήσουν τα όνειρα τους, τότε σίγουρα κάτι δεν πάει καλά.

Κείμενο του Μιχάλη Κ.