Η ανάπτυξη και οι πρίγκιπες

Λίγο πριν αλλάξει ο χρόνος ο κύριος Βέρνερ Χόγερ, επικεφαλής παρακαλώ της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων (ΕΤΕπ), δήλωσε σε γερμανική εφημερίδα ότι θα χρειαστούν μια με δυο δεκαετίες για να ξεπεράσει η Ελλάδα  την κρίση και να περάσει στην ανάπτυξη.

Τότε επικράτησε δικαιολογημένα ένας μικρός πανικός ειδικά από την πλευρά της κυβέρνησης.

Αν από την μια  ο Έλληνας πρωθυπουργός μας μιλάει για ανάπτυξη εδώ και τώρα και ο κύριος Χόγερ μας λέει ότι θα αργήσει 10 με 20 χρόνια, τότε ή κάποιος κάνει λάθος ή κάποιος ψεύδεται. Εσείς τώρα ποιον από τους δυο πιστεύετε;

Όσο και αν θέλω να πιστέψω τα λόγια του πρωθυπουργού μας, όσο και αν βλέπω τις προσπάθειες  και τα συνεχή ταξίδια του στο εξωτερικό για την πολυπόθητη ανάπτυξη δυστυχώς πρέπει να πάψω να εθελοτυφλώ. Οι ευσεβείς πόθοι όσο δυνατοί και αν είναι, δεν παραμένουν παρά μοναχά ευσεβείς. Μακάρι να κάνω λάθος όμως αυτή την φορά τείνω να πιστέψω τον κύριο Χογερ.

Γιατί όμως η πρόβλεψη του μιλάει για 10 με 20 χρόνια, γιατί τόσο πολύ;

Όταν το άκουσα πρώτη φορά σαν τίτλο, φαντάστηκα ότι οι διαπιστώσεις του Χόγερ θα εξαντλούνταν σε ότι λένε και όλοι οι άλλοι Ευρωπαίοι. Για τα χάλια μας δηλαδή, τις καθυστερήσεις, τις παραβλέψεις και τις μεταρρυθμίσεις που δεν κάναμε  τόσα χρόνια. Εκεί μας έχουν καταντήσει, να είμαστε τόσο κοντόφθαλμοι. Και όμως ο κύριος Χόγιερ έριξε τις κύριες ευθύνες στους ίδιους τους πολιτικούς του προϊσταμένους , τους ηγέτες δηλαδή της ευρωπαϊκής ένωσης κατηγορώντας τους ότι η πολιτική τους έδειξε «έλλειψη θάρρους να πάει πολιτικά μπροστά η Ευρώπη» όπως χαρακτηριστικά είπε, ενώ δευτερεύοντος κατηγόρησε την μεγάλη φοροδιαφυγή.

Ας ξεχάσουμε τώρα όλα όσα είπε ο επικεφαλής της ΕΤΕπ  και ας  προσπαθήσουμε να κάνουμε με τεχνοκρατική κυνικότητα, μια ρεαλιστική εκτίμηση  για την ανάπτυξη με τα σημερινά δεδομένα που έχουν διαμορφωθεί στην Ελλάδα.

Οι τράπεζες έχουν χρεοκοπήσει. Άρα δάνεια δεν υπάρχουν και ούτε αναμένονται σύντομα.

Τα μόνα δάνεια που αυξάνονται σήμερα είναι τα κόκκινα. Ακόμα και αν χρηματοδοτηθεί μια επιχείρηση, οι προσημειώσεις που απαιτούν είναι τόσο  παράλογες και οι κίνδυνοι για την επιχείρηση με τα σημερινά οικονομικά δεδομένα είναι τόσο εξωφρενικοί ώστε και οι ίδιες οι επιχειρήσεις αποφεύγουν το δανεισμό όπως ο διάολος το λιβάνι. Όλη η προσοχή των όσων λίγων επιχειρήσεων παραμένουν σε λειτουργιά, είναι η εξυπηρέτηση του δανεισμού που ήδη έχουν.

           

Τα κράτος έχει επίσης χρεοκοπήσει και μετά βίας εξυπηρετεί τα εντελώς απαραίτητα, εννοώντας  τους πετσοκομμένους μισθούς και συντάξεις.

Κατά τα άλλα το κράτος είναι και αυτό μια από τις επιχειρήσεις που έχει μείνει σε λειτουργία. Κάθε του προσπάθεια για τα επόμενα δεκάδες χρόνια θα εξαντλείται για την εξυπηρέτηση του υπέρογκου δανεισμού. Φανταστείτε ότι μόνο σε ιδιώτες πιστωτές, δηλαδή σε εταιρίες που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα, το κράτος χρωστάει συμφώνα με τα τελευταία νούμερα που έτυχε να διαβάσω, 9,2 δις ευρώ!

           

Τι μας έχει απομείνει λοιπόν;

Τα πράγματα είναι πολύ απλά. Οι επιχειρήσεις του εξωτερικού, οι πρίγκιπες και τα φυσικά αέρια και πετρέλαια που υποτίθεται έχουμε κάτω από τα πόδια μας. Οι επιχειρήσεις του εξωτερικού ταλανίζονται από την κρίση ενώ επιπλέον δεν μας εμπιστεύονται. Τα πετρέλαια -αν υπάρχουν- θα εξορυχτούν σε 10 με 20 χρόνια και όσο για τους πρίγκιπες τα χάλια του Παναθηναϊκού τα είδαμε. Πραγματικά πόσο λυπηρό είναι τον εικοστό πρώτο αιώνα εμείς να περιμένουμε ακόμα σωτηρία από πρίγκιπες;

           

Δίκιο λοιπόν δεν έχει ο κύριος Χόγερ;

Εκτός λέω, εκτός, και αν κάνουμε κάτι μόνοι μας.

Κείμενο του Μιχάλη Κ.