Είναι πολύ απλό και όπως έμαθα σχετικά ακίνδυνο για την δημόσια υγεία, οπότε μπορείτε να ηρεμήσετε και να πιείτε άφοβα. Απλά όπως και τόσα άλλα στην Ελλάδα έτσι και το κρασί έπεσε θύμα της μίζας.
Αν θέλουμε να δώσουμε ένα ορισμό, μιζαρισμένο είναι το κρασί το οποίο για να καταλήξει στο ράφι μιας κάβας ή μιας αλυσίδας σουπερ μάρκετ και μετά φυσικά στο τραπέζι του καταναλωτή, ο παραγωγός του κρασιού αναγκάστηκε πρώτα να δώσει μίζα στον ιδιοκτήτη της κάβας ή του σουπερ μάρκετ. Αν για παράδειγμα ένα κατάστημα θέλει να εισάγει ένα νέο κρασί και υπάρχουν δυο εξίσου καλοί ανταγωνιστές παραγωγοί , αυτός με την μεγαλύτερη μίζα κερδίζει.
Επίσης όπως έμαθα υπάρχουν και διαφορές παραλλαγές της συγκεκριμένης μίζας αφού άλλα θα πληρώσεις για απλή είσοδο στο κατάστημα και άλλα αν μετά την είσοδο το κρασί τοποθετηθεί σε μια περίοπτη θέση μέσα στο ίδιο το κατάστημα. Άλλη μίζα δηλαδή θα πληρώσεις για το πάνω ράφι και άλλη για το τελευταίο τέρμα κάτω.
Όλα αυτά μου τα είπε ένας γνωστός που φαινόταν να ξέρει από κρασιά και δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν μπορώ να ξέρω αν είναι αλήθεια ή όχι. Πρέπει όμως να παραδεχτώ ότι μου έκαναν εντύπωση και αν το σκεφτείς λίγο καλύτερα δεν φαίνονται απίστευτα. Το αντίθετο μάλιστα.
Αν τολμήσουμε να προχωρήσουμε λίγο ακόμα την σκέψη μας, θεωρητικά αυτό θα μπορούσε να συμβαίνει με πολλά ακόμα προϊόντα. Όχι μόνο με νέα φαγητά και ποτά αλλά ίσως και με νέα καλλυντικά ή απορρυπαντικά. Υπάρχει φυσικά το θέμα αν κάποια από αυτά τα προϊόντα αξίζουν καν να βρίσκονται στα ράφια, αλλά ποιος έχει την δυνατότητα, τα μέσα ή την επιθυμία να τα ελέγξει. Σίγουρα όχι αυτοί που παίρνουν και δίνουν τις μίζες.
Το όλο θέμα προέκυψε μέσα από μια συζήτηση για τα τελευταία νέα μίζας, χρηματισμού και πλαστογραφίας που διαβάσαμε τις τελευταίες μέρες. Από τον Άκη πήγαμε στον Κάντα , μετά στον Λιάπη και τελειώσαμε με Τομπούλογλου. Όλοι λέγαμε τις απόψεις μας, τι ακούσαμε, τι διαβάσαμε και ο γνωστός που σας είπα συμφωνούσε χωρίς όμως να λέει την γνώμη του. Ξαφνικά πιάνοντας το ποτήρι του κρασιού που πίναμε και είχε φέρει ο ίδιος είπε την αλησμόνητη ατάκα.
«Ρε παιδιά γιατί όλα αυτά σας φαίνονται περίεργα και εξωφρενικά. Ακόμα και το κρασί που πίνουμε τώρα είναι πιθανότατα μιζαρισμένο».
Είναι σχετικά σπάνιο στις μέρες μας να ακούσεις μια ατάκα που θα σε αφήσει άναυδο. Στον ιντερνετικό κόσμο που ζούμε, νομίζουμε ότι τα έχουμε ακούσει και δει όλα. Μετά την αρχική έκπληξη όλων μας και αφού μας εξήγησε όλα όσα ανέφερα πριν άρχισα να καταλαβαίνω επιτέλους γιατί κρατούσε αυτή την απαθή στάση, όπως και γιατί η μίζα στην Ελλάδα δεν θα πεθάνει ποτέ.
Όλοι γνωρίζουμε ότι η μίζα δεν είναι μόνο Ελληνικό φαινόμενο. Βλέπουμε άλλωστε τι γίνεται τις τελευταίες μέρες στην Τουρκία. Άνθρωποι κακοί, άπληστοι, διεφθαρμένοι, διαπλεκόμενοι και εν τέλει αδύναμοι και ξεδιάντροποι θα υπάρχουν πάντα και παντού. Όπως και οι δυνατοί με τα χρήματα που θα τους διαφθείρουν.
Η μίζα δεν θα πεθάνει ποτέ γιατί στην Ελλάδα εκτός του ότι έχουμε χάσει κάθε αίσθηση μέτρου και ντροπής, η μίζα έχει εισβάλει σε κάθε δραστηριότητα της ζωής μας. Ειλικρινά θέλω να πιστέψω σε ένα θαύμα αλλά όταν η μίζα ενδεχομένως ακουμπά ακόμα και αυτά που τρώμε και πίνουμε, ειλικρινά πόσες πιθανότητες μπορούμε να έχουμε για αποτοξίνωση.
Αν ισχύει αυτό που λένε οι διατροφολόγοι τότε «είμαστε ότι τρώμε».
Καλή μιζαρισμένη χρονιά.
Κείμενο του Μιχάλη Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου