Η Εργοδοσία της ντροπής

Η Ελλάδα της εκμετάλλευσης. Δεν θα σας πω και τίποτα καινούργιο όπως καταλαβαίνετε, κάτι που δεν το’χετε βρει μπροστά σας πολλάκις στη χώρα μας. Σας μιλώ για την Ελλάδα και όχι για άλλες χώρες διότι εδώ ζούμε και αναπνέουμε, διότι τον πήχη τον θέτουμε εμείς και καλό είναι να τον  βάζουμε ψηλά.

Στην Ελλάδα της κρίσης βρίσκει κανείς εταιρίες που δεν τα πάνε και τόσο άσχημα ή και εταιρίες που αναπτύσσονται παρά τις αντιξοότητες, που ορθώνουν το ανάστημα τους κόντρα στη γενικότερη ύφεση λόγω ευκαιριών που παρουσιάζει ο κλάδος τους. Εταιρίες που έδωσαν βάρος στις εξαγωγές Ελληνικών προϊόντων και εταιρίες του τουριστικού κλάδου που έχει λαμπρό μέλλον μπροστά του όπως όλα έδειξαν από πέρυσι.

Σε αυτές τις εταιρίες θα εστιάσω.

Σε αυτές που τα κέρδη τους αυξάνονται και πρέπει να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να πάνε κόντρα στην φτωχοποίηση του εργαζομένου.

Σε αυτές τις εταιρίες που καταγράφουν κέρδη μέσα στην κρίση βρίσκει κανείς εργοδοσίες που είναι κοντά στον εργαζόμενο, δείχνουν έμπρακτα πως έχουν όραμα και δεν μειώνουν μισθούς αλλά αντίθετα πορεύονται πλάι πλάι με τον εργαζόμενο και με το πολύ σωστό γνωμικό, ‘κράτα με να σε κρατώ να ανεβούμε το βουνό’.

Από την άλλη μεριά σε ακμάζουσες εταιρίες βρίσκει κανείς εργοδοσίες άπληστες και αήθεις, που παρόλο την κερδοφορία τους ή την τεράστια δυναμική τους, κάνουν πλήρη χρήση των διατάξεων που έχει ‘επιβάλει’ η κυβέρνηση και η τρόικα και δίνουν μισθούς 586 ευρώ μεικτά ή και χαμηλότερα για παιδιά κάτω των 25 ετών.

Εταιρίες μεγάλου βεληνεκούς με εργοδοσίες που δεν ντρέπονται τα μούτρα τους, πόσο μάλλον τον εργαζόμενο, και σαν να περίμεναν χρόνια αυτή την ευκαιρία δεν την άφησαν να πάει χαμένη.

Το σκλαβοπάζαρο αναβιώνει.

Όποιος εργαζόμενος μειοδοτεί σε ‘απαιτήσεις’ θα πάρει τη δουλειά. Η αξιοπρέπεια της εργοδοσίας έχει πιάσει πάτο και μαζί της έχει σκοπό να συμπαρασύρει κάθε ενδιαφερόμενο άνεργο που λόγω ανέχειας και από ανάγκη, μην μπορώντας να κάνει διαφορετικά ακολουθεί την δρόμο που χαράζουν τα goldenboys. Τον δρόμο της φτώχειας, τον δρόμο που δημιουργεί χάσματα μεταξύ εργοδοσίας και εργαζομένου.

Μια εποχή τα ‘αφεντικά’  μπορούσαν να βγάλουν 4-5-10 φορές περισσότερα από το εργατικό δυναμικό τους. Τώρα εάν δεν βγάλουν 100 φορές παραπάνω δεν γίνεται… Λένε πως περνά δύσκολα η επιχείρηση, έχουμε κρίση και διάφορα τέτοια αστεία. Το χρηματιστήριο της γαϊδουριάς της ανηθικότητας και της απληστίας είναι στο limitup του.

Το κραχ αυτού του χρηματιστηρίου φαίνεται πως αργεί, δεν είναι φούσκα. Έχει γερά θεμέλια. Έτσι γίνονται οι πλούσιοι βλέπετε.

Αυτοί θα είναι οι στυλοβάτες που θα συμπαρασύρουν τη χώρα προς την ανάπτυξη;

Δεν το νομίζω.

Σε κάτι τέτοιους καιρούς κρίνεις την ψυχή κάποιων. Όμως τους προδότες τους δωσίλογους και τους γερμανοτσολιαδες ακόμα τους μνημονεύουμε. Έτσι, σίγουρα και αυτούς που θέλουν να πλουτίσουν σε μια νύχτα στις πλάτες του κοσμάκη θα τους μνημονεύουμε για τις επόμενες δεκαετίες. Άξιοι !

Κείμενο του Κώστα Μ.