Για γέλια και για κλάματα

Όταν ένας άνθρωπος φτάνει σε αυτή την κατάσταση, όταν δηλαδή θεώρει ότι όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω του είναι για γέλια και για κλάματα, τότε έχει φτάσει στην απόλυτη κατάσταση απελπισίας και αδιέξοδου.

Αισθάνεται μια τέτοια απογοήτευση μια ανικανότητα να πει ή να κάνει το οτιδήποτε που τον οδηγεί σε συναισθηματικό βραχυκύκλωμα. Εάν τον ρωτήσεις δεν γνωρίζει ούτε ο ίδιος να σου πει τι αισθάνεται εκείνη την ώρα.

Δεν υπάρχουν λέξεις.

Όσες φόρες τουλάχιστον θυμάμαι του εαυτό μου σε αυτή την κατάσταση η μοναδική αντίδραση που κατάφερα, είναι να απομακρυνθώ με ταχύτητα από ότι με έφερε σε αυτήν την θέση. Είναι σαν αναγνωρίζεις την ήττα σου και να απομακρύνεσαι διακριτικά με ότι αξιοπρέπεια και δυνάμεις σου έχουν απομείνει ώστε να μπορέσεις να παλέψεις μια άλλη μέρα ή για ένα άλλο σκοπό.

Το ίδιο ακριβώς συναίσθημα σου προκαλεί και το παράλογο.

Όταν βλέπεις ή ακούς για πρώτη φορά  να σχεδιάζονται ή ακόμα και να συμβαίνουν παράλογα πράγματα, τότε προκαλείται η ιδία αντίδραση. Πρώτα δεν το πιστεύεις. Μετά προσπαθείς να το συνειδητοποιήσεις ή να το εκλογικέψεις με κάποιο τρόπο και όταν αποτυγχάνεις, φτάνεις στο ίδιο βραχυκύκλωμα. Τυχαίνει όλο και περισσότερες φορές τελευταία να λέω μέσα μου ¨αυτό δεν είναι λογικό είναι για γέλια και για κλάματα¨.

Η λογική είναι  όπως και ο έρωτας για παράδειγμα. Ένα τελείως υποκειμενικό αίσθημα που ο καθένας αντιλαμβάνεται και  ζει διαφορετικά .

Όμως υπάρχει και κάτι άλλο που  λέγεται κοινή λογική.

Είναι εκείνο το αίσθημα που υπάρχει στη συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου ότι αυτό που ακούει ή αυτό που γίνεται  είναι σωστό. Είναι το λογικό. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο που η κοινή λογική υπάρχει σαν έννοια σε όλες τις γλώσσες και χώρες  του κόσμου.

Πείτε μου τώρα από όσα ακούμε, διαβάζουμε και βλέπουμε στην Ελλάδα σήμερα, πόσα πληρούν τα κριτήρια της κοινής λογικής;

Ακούω τις τελευταίες μέρες στο ραδιόφωνο π.χ. συζητήσεις για το πετρέλαιο, τα τζάκια και το κακό που κάνουμε στην υγεία μας. Βγήκε ένας απεγνωσμένος ακροατής για να πει ότι λέει η κοινή λογική. Μειώστε το φόρο στο πετρέλαιο ώστε να αυξηθεί η κατανάλωση, τα έσοδα του κράτους που τα έχει ανάγκη και να γλυτώσουμε την υγεία μας. Λογικό έτσι; Όχι μας λέει η κυβέρνηση. Ο φόρος θα μείνει για να καταπολεμήσουμε το λαθρεμπόριο. Άρα και θα κρυώνουμε αφού δεν έχουν όλοι τζάκια ή  σόμπες, και τα έσοδα της κυβέρνησης θα είναι πενιχρά άρα θα ληφθούν νέα μετρά προς αναπλήρωση και θα δηλητηριάζουμε τα πνευμόνια μας με ότι αυτό συνεπάγεται για την υγεία και τα έξοδα τους κράτους για την υγεία. Η τέλεια παραλογία.

Ακολουθεί βραχυκύκλωμα, απελπισία, απόγνωση. Η μονή εκλογίκευση σε αυτό το παράλογο είναι ότι εκτός από το να μας φτωχύνουν θέλουν και να μας πεθάνουν.

Η κοινή λογική πρέπει να γίνει η λογική της κυβέρνησης. Εάν  η εκάστοτε κυβέρνηση δεν φροντίσει τις αποφάσεις της  ώστε η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου να πιστέψει ότι όλα αυτά που μας συμβαίνουν δεν είναι παράλογα τότε πως περιμένουν να ενωθούμε, να αντιδράσουμε και να αλλάξουμε συνολικά σαν κοινωνία;

Μέχρι τότε θα καταφέρνουν αυτό που είπαμε στην αρχή. Να αποσυρόμαστε όλοι διακριτικά, με  ότι αξιοπρέπεια και δυνάμεις μας έχουν απομείνει για να παλέψουμε για ένα άλλο σκοπό ο καθένας  ή σε μια  άλλη χώρα.

Κείμενο του Μ.Κ.