Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα…

...αυτή ήταν η φράση που είπε ο υπουργός οικονομικών το βράδυ αμέσως μετά την ψήφιση του τρίτου μνημονίου. Πολλοί τότε απόρησαν αφού θεώρησαν ότι η ψήφιση ήταν το δυσκολότερο μέρος της δουλειάς, όμως ο υπουργός ήξερε καλά τι έλεγε. 

Το πιο δύσκολο θα είναι η εφαρμογή. Πολλοί ξεχνούν ότι αυτά δεν είναι μέτρα που εφαρμόζονται, αλλά που θα εφαρμοστούν, άρα οι συνέπειες και τα αποτελέσματα τους είναι απρόβλεπτα και μήνες μακριά.

 Όμως αυτή η φράση του υπουργού μπορεί να έχει και μια άλλη ερμηνεία. Η ψήφιση του μνημονίου ήταν το κλειδί για την εκταμίευση της δόσης ακόμα και αν χρειάστηκαν δυο Eurogroup και μια σφοδρή κατά τα φαινόμενα  σύγκρουση ΔΝΤ και Γερμανίας, για να μας την δώσουν. Σε αυτή την σύγκρουση και την αποτυχία εξεύρεσης λύσης  πολλοί έλληνες είχαν εναποθέσει τις τελευταίες τους ελπίδες για ελευθερία. H ορθότητα της λύσης που επιλέχτηκε είναι έντονα αμφισβητήσιμη όμως αποτυχία των συνομιλιών θα συνεπάγονταν τη μη εκταμίευση της δόσης , κήρυξης στάσης πληρωμών από την Ελλάδα, χρεωκοπία, έξοδο από το Ευρώ, μονομερής διαγραφή του τεράστιου χρέους και επιτέλους την ελευθερία μας από τον ζυγό του . Όπως και να το δούμε, ακόμα και αν φτάσαμε κοντά στην ρήξη  -αν πιστέψουμε τις πληροφορίες από τα ΜΜΕ- οι πιθανότητες να επέτρεπαν ΔΝΤ και Γερμανοί ένα τέτοιο ατύχημα να συμβεί ήταν μηδαμινές. Οι συνέπιες θα ήταν καταστροφικές όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και  σε παγκόσμιο επίπεδο, οπότε ακόμα και αν χρειαστεί να μας δανείσουν κάποια δις παραπάνω είναι σαφώς προτιμότερο από την εναλλακτική.  Αυτή τους η απόφαση είναι που νομίζω σηματοδοτεί ότι τώρα αρχίζουν τα δύσκολα.

Αν δεν μας αφήνουν να χρεοκοπήσουμε και εμείς, όπως λένε οι δημοσκοπήσεις, δεν θέλουμε να φύγουμε από το ευρώ, τότε αυτόματα σημαίνει ότι διαλέξαμε το δύσκολο δρόμο για την σωτηρία. Το δρόμο που δυστυχώς μας επιβάλουν. Το δρόμο που δεν φτιάξαμε μόνοι μας τα τελευταία τριάντα χρόνια. Δεν νομίζω ότι έχει κανείς αυταπάτες  για τις στερήσεις και τα δεινά που μας περιμένουν. Καλούμαστε πλέον να πληρώσουμε το τίμημα της σωτηρίας μας και θα είναι βαρύ. Ίσως αβάσταχτο.

Η περίπτωση ατυχήματος όπως επανειλημμένα το αποκαλούν δεν έχει αποκλειστεί. Άλλωστε έχει επισημανθεί από ανθρώπους σοφότερους από εμένα, ότι το έλλειμμα ηγεσίας στην Ευρώπη σήμερα περισσεύει. Είναι σα να έχουμε βάλει έναν άνθρωπο χωρίς δίπλωμα στην θέση του οδηγού, όμως πρέπει γρήγορα να  αντιληφθούμε όπως προφητικά είπε και ο υπουργός, ότι τώρα αρχίζουν τα δύσκολα. Η μόνη μας, αμυδρή ομολογούμενος ελπίδα, είναι ο δρόμος αυτός να είναι ο σωστός. Έτσι και αλλιώς είναι μακρύς. Θα έχουμε την ευκαιρία με τον έλεγχο που επίσης θα μας επιβάλουν να τον επαναξιολογήσουμε πολλές φόρες στο μέλλον φαντάζομαι. Τα μνημόνια δεν τελειώνουν ποτέ.

Άρθρο του Μ.Κ.