Η αρχή της αλλαγής

Αλλαγή; Τι είναι αυτό;

Ξέρουμε αλήθεια τι είναι να αλλάζουμε, είτε νοοτροπία είτε μια κατάσταση;

Μάλλον όχι είναι η γνώμη μου, κρίνοντας από αυτά που βλέπω στη καθημερινότητα μου, από αυτά που βλέπω γύρο μου ή ακόμα και από έμενα τον ίδιο. 

Γιατί όμως μας είναι τόσο δύσκολο να γυρίσουμε σελίδα και να βαδίσουμε επιτέλους προς ένα καλύτερο αύριο; 

Ίσως επειδή βαθιά μέσα μας πιστεύουμε πως δεν γίνεται να αλλάξουμε το τέλειο. Είμαστε τέλειοι…. οι καλύτεροι, όλοι είναι ένα βήμα πίσω από εμάς και απλά λόγω κακών συγκυριών, κακών συσχετισμών δυνάμεων που συνωμοτούν εναντίων μας, μας κρατούν πίσω από το θρίαμβο και σαν έθνος και σε ατομικό επίπεδο. Το σύμπαν είναι εναντίον μας σωστά;

Η μαμά σου και η μαμά μου, αντικειμενικά πάντα, μας έλεγαν, ‘είσαι ο καλύτερος…’,  ο δάσκαλος στο σχολείο μας έλεγε, οι έλληνες; οι καλύτερο, τετραπέρατοι…, τα πάντα έχουν περάσει από τα χέρια τους ή ανακαλύφθηκαν από αυτούς. Όταν λέμε τα πάντα, τα πάντα. Κάποιος Έλληνας κρύβεται πίσω από το κάθε τι. Ακόμα και την Αμερική. Ναι…, καλά ακούσατε. Ένα όνομα θα σας πω… Οδυσσέας. Τέλος. Κολόμβε,…… άργησες!

Οι Ελληνες….και ο Τζακ Νόρις… κανείς άλλος.

Λοιπόν, τέλος όλα αυτά. Πρέπει να τα αφήσουμε πίσω αν θέλουμε να είμαστε οι καλύτεροι όπως δηλώνουμε. Ο καλύτερος ποτέ δεν διατυμπανίζει την ανωτερότητα του.

Ο καλύτερος ξέρει να δουλεύει. Δουλεύει πολύ και μιλάει λιγότερο, όχι το αντίθετο.

Το ξέρω είναι δύσκολο και μακρόπνοο το σχέδιο μέχρι να αλλάξουμε νοοτροπία όλοι οι έλληνες τώρα πια. Δεν γίνεται από τη μια μέρα στην άλλη. 

Τότε τι κάνουμε; Θέλουμε άμεσα αποτελέσματα. 

Τα πράγματα είναι πιο απλά από ότι τα φανταζόμαστε. Το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι. Και εξηγούμαι….

Ο Έλληνας προσαρμόζεται άριστα όταν βγαίνει στο εξωτερικό. Νομοταγής, δουλευταράς. Άρα το περιβάλλον είναι το κλειδί.

Διαπρέπει όποιος θέλει και όποιος μπορεί στο εξωτερικό, ανεξαρτήτου χρώματος και εθνότητας. Η αναξιοκρατία δεν υπάρχει στο βαθμό που υπάρχει εδώ.

Η αξιοκρατία ξεκινάει από την ηγεσία. Τα παραθυράκια και τις πίσω πόρτες τα αφήνουν από τα ’ψηλά’ να ζουν και να βασιλεύουν. Η βράβευση του καλύτερου η του λιγότερου καλού γίνεται κυρίως από τα ‘ψηλά’.

Η ηγεσία θα πρέπει να απονέμει τις δάφνες στους ‘άριστους άνδρες’  (πολίτες) και όχι στους παρασιτικούς.

Μα η ηγεσία είναι διεφθαρμένη σωστά;  Όλη η βουλή είναι χωμένη στα σκατά σωστά; Τι κάνουμε τότε; Η απάντηση είναι η ίδια, που ισχύει και για τον τελευταίο Έλληνα πολίτη όπως εμένα.

Αστυνόμευση.

Όταν δεν έχω την κατάλληλη κουλτούρα να συμμορφωθώ με τους νόμους από μόνος μου, ο μπαμπούλας θα κάνει τι δουλειά του.

Η κουλτούρα θα έρθει στην πορεία και μετά δεν θα έχω τόση ανάγκη τον μπαμπούλα. Όταν βλέπω το σήμα του κ.ο.κ. ‘απαγορεύεται η στάθμευση αναπηρική θέση’ και γω ο εγκεφαλικά ανάπηρος πάω και παρκάρω εκεί… Όταν όμως δω τον κύριο πόλισμαν μου κόβονται οι όρχεις οι μεγάλοι…

(Μακάρι να αρχίσουμε όλοι να μιλάμε σε πρώτο ενικό πρόσωπο, όταν αρχίσουμε να μοιράζουμε κρίσεις).

Άρα… αστυνόμευση της βουλής.

Όχι μην τρομάζετε… δεν εννοώ πραξικόπημα. Κάτι τέτοιο θα πρότεινε μόνο κάποιος άρρωστος νους.

Η αστυνομία της βουλής στη δημοκρατία είναι τα Μ.Μ.Ε.

Τα καθαρά Μ.Μ.Ε.. Τα αμερόληπτα Μ.Μ.Ε. Τα αντικειμενικά Μ.Μ.Ε. 

                                                               

 Άρα η λύση είναι,          

                   ΚΑΘΑΡΣΗ ΤΩΝ ΜΜΕ

Από εκεί αρχίζουμε και όλα τα άλλα θα έρθουν.

Οι δημοσιογράφοι, οι καναλάρχες και οι εκδότες που βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία πρέπει να τελειώσουν για τη χώρα.

Ή μιλώντας κάποιος πιο καλοπροαίρετα και ρομαντικά, τα ΜΜΕ πρέπει να βάλουν πλάτη και να συνταχτούν με τις δυνάμεις του καλού. Να συνειδητοποιήσουν πως έχουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης για την κατάσταση της χώρας και να κάνουν την μεγάλη στροφή. 

Στροφή προς την υπευθυνότητα

Κείμενο του, Κώστα Μ.