Προσχεδιασμένα από τύχη!

Πριν μερικές μέρες σε ένα άλλο άρθρο, είχα γράψει ότι κάνεις δεν ξέρει τι θα γίνει με την Κύπρο και ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες φαίνεται να λειτουργούν με στρατηγικές ημέρας και όχι δεκαετίας.

Αυτή η σκέψη τότε ήταν απλά λογική αφού κατά τα φαινόμενα και κατά τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, δεν υπήρχε μια ορατή συμφωνία ή μια συμφέρουσα συμφωνία, την οποία θα μπορούσε να ακολουθήσει η Κύπρος μετά το περήφανο «Όχι» που ηρωικά τόλμησαν να πουν. Τώρα πλέον μετά το Eurogroup και την συμφωνία των Κυπριακών αρχών, καθένας θα μπορούσε να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα. Θα μπορούσε να πει ότι πούλησαν την Κύπρο. Ότι οι Γερμανοί βρήκαν «μικρή» την Κύπρο και επιβάλουν ότι θέλουν, ακόμα και ότι οι Ρώσοι ενώ μπορούσαν να επέμβουν και να κάνουν δικό τους το νησί, προτίμησαν να μην διαρρήξουν την συμμαχία με Γερμανούς και  Ευρωπαϊκή ένωση.

Οι ιστορίες συνωμοσίας που μπορούν να γραφούν από κάθε είδους αναλυτές, αλλά και αυτές που μπορούμε να σκαρώσουμε μεταξύ μας  συζητώντας είναι άπειρες, όπως άπειρες είναι και οι παράμετροι που πρέπει να λάβουμε υπόψη. Τα συμφέροντα Κυπρίων, Γερμανών, Ρώσων, Αμερικανών, Τούρκων, Ισραηλινών και  Ελλήνων, το τραπεζικό σύστημα, η ΑΟΖ και οι φυσικοί πόροι  είναι μόνο μερικές από τις παραμέτρους. Το ερώτημα παραμένει.

Όλοι αυτοί οι ηγέτες λειτουργούν με στρατηγικές ημέρας ή είναι όντως μια πολύ καλοστημένη στρατηγική δεκαετίας;

Αν ήταν το δεύτερο θα ήταν ειρωνικά, αν όχι τραγικά  παρήγορο, αν το δούμε από την σκοπιά ότι υπάρχει όντως ένα σχέδιο.

Ποιο είναι το σχέδιο και ποιοι θα ωφεληθούν είναι ένα άλλο ερώτημα. αλλά τουλάχιστον υπάρχει ένα σχέδιο και μια επιθυμητή από «κάποιον ή κάποιους» κατάληξη. Κάποια στιγμή μέσα την επόμενη δεκαετία θα ξυπνήσουμε και θα έχει υλοποιηθεί. Τότε εκ του τελικού αποτελέσματος  θα ανακηρυχτούν  νικητές, χαμένοι, όπως και τι συνθήκες θα έχουν διαμορφωθεί για τους αντίστοιχους  λαούς. Θα υπάρξει ένα τέλος.

Το περίεργο είναι ότι τα γεγονότα που μπορούμε να παρατηρήσουμε σαν απλοί άνθρωποι σε  Ευρωπαϊκό επίπεδο και ειδικότερα  οι αποφάσεις  στην ζώνη του ευρώ φωνάζουν κάτι διαφορετικό. Κάθε έξι μήνες λαμβάνουν μια απόφαση για κάθε μια χώρα που υποτίθεται είναι για μία και μοναδική φορά, ενώ ταυτόχρονα δηλώνουν ότι θα μπορούσε να εφαρμοστεί και σε άλλους. Κάθε έξη μήνες δηλώνουν ότι αποφύγαμε το ατύχημα και επιτύχαμε της σταθερότητα ενώ ταυτόχρονα δηλώνουν ότι ένα άλλο ατύχημα μπορεί να συμβεί και ότι η σταθερότητα αγνοείται.

Επιπλέον στην Ελλάδα έγιναν δυο φορές εκλογές για να προκύψει μια υβριδική κυβέρνηση συνεργασίας,  ενώ στην Ιταλία ακόμα την ψάχνουν. Κάνεις τέλος δεν γνωρίζει τι θα γίνει αν επαληθευτεί η πρόβλεψη «ατυχήματος», ενώ είναι να απορεί κανείς για το πως μπορούν να ελέγχουν χωρίς κανένα περιθώριο λάθους τις αντιδράσεις των λαών; Όλα τα παραπάνω δε θυμίζουν μια σχεδιασμένη στρατηγική. Αντίθετα θυμίζουν περισσότερο μια στρατηγική «πάμε και βλέπουμε».

Σε κάθε περίπτωση ότι έχουν επιχειρήσει οι Γερμανοί έως τώρα, προσχεδιασμένο ή όχι, έχει επιτύχει. Τα συμφέροντα τους έχουν επικρατήσει παντού. Αυτό είναι κάτι το οποίο πρέπει να πιστώσουμε στην Μέρκελ. Το προσχεδιασμένο θα ήταν λογικό αλλά εάν τα έχει καταφέρει απλά από τύχη, προσαρμοστικότητα και ωμούς εκβιασμούς, τότε είναι ακόμα μεγαλύτερο κατόρθωμα.

Εάν δεν μας έχουν «πουλήσει» σε Ευρωπαϊκό επίπεδο οι πολιτικές μας ηγεσίες τότε η Μέρκελ και ο Σόιμπλε είναι δυο φοβεροί παίκτες πόκερ. Άραγε θα βρεθεί ποτέ ένας άλλος παίκτης τόσο ισχυρός ώστε να «δει» ξανά όλα τα χαρτιά τους.  

Η Κύπρος, πιθανότατα  λόγο μεγέθους, δεν τα κατάφερε.

Η δικιά της τραγωδία, μόλις άρχισε.

Κείμενο του Μιχάλη Κ.