Ο Έλληνας και η …Φραπελιά

Έρχονται στιγμές στη ζωή που τελικά ότι κι αν έχεις κάνει για να βάλεις τα πράγματα  σε τάξη, είναι πολύ λίγα, όχι γιατί μπορούσες να κάνεις κάτι παραπάνω, αλλά απλά γιατί το αποτέλεσμα ήταν ήδη προαποφασισμένο.

Όταν ο Έλληνας με κόπο και βάσανα κατάφερε να βάλει στην άκρη κάποιο κομπόδεμα, ήρθαν οι τράπεζες και με δελεαστικά επιτόκια καταθέσεων, μάζεψαν το χρήμα της αγοράς, για να χτίσουν το υπέροχο οικοδόμημα της καπιταλιστικής - νεοφιλελεύθερης κοινωνίας μας.

Όταν το χρήμα μαζεύτηκε στις τράπεζες και δεν αποτελούσε πλέον την κινητήρια δύναμη της αγοράς που τα παιδιά του Μίλτον Φρίντμαν είχαν ονειρευτεί, εμφανίστηκε η πρόσκληση – πρόκληση του Χρηματιστηρίου, όπου στοχευόμενα, κατάφεραν να μαζέψουν το χρήμα των Ελλήνων από τις τράπεζες αλλά και να πολλαπλασιάσουν τις υποχρεώσεις τους απέναντι στις ίδιες τις τράπεζες, με τα άμεσα δάνεια που δίνονταν για να παίξει κάποιος στο Χρηματιστήριο.

Τα χρηματιστήρια τα δημιούργησε η επιδίωξη για την εξεύρεση βραχυπρόθεσμων αλλά κυρίως μακροπρόθεσμων κεφαλαίων και η ανάγκη για σύναψη αγοροπωλησιών μεγάλων ποσοτήτων εμπορευμάτων που βρίσκονται μακριά από τον τόπο διαπραγμάτευσης τους, ενώ απαιτούνταν για αυτά σοβαρά κεφάλαια αλλά και η τάση για κερδοσκοπία. Κατά το τέλος της δεκαετίας το χρηματιστήριο είχε περίπου 1,5 εκατομμύρια ενεργούς μετόχους οι οποίοι έψαχναν για πιο αποδοτικές επενδύσεις από τα πενιχρά επιτόκια καταθέσεων και τα ελάχιστα άλλα επενδυτικά εργαλεία. Η μεγάλη πτώση του χρηματιστηρίου από το 1999 μέχρι το 2003 ονομάστηκε  Χρηματιστηριακό κραχ του 1999 και επηρέασε ολόκληρη την οικονομική πορεία της Ελλάδας. (http://el.wikipedia.org)

Όταν οι Έλληνες πήραν απόφαση ότι τα μετοχοποιημένα χρήματά τους δεν είχαν καμία αξία, σταμάτησε και πάλι το χρήμα να κινείται στην αγορά.

Κουτσά στραβά καταφέραμε να ορθοποδήσουμε και να στηρίξουμε την αγορά ενός σπιτιού ή ακόμα και την αγορά ενός πολυτελούς αυτοκίνητου, εκμεταλλευόμενοι κατάργηση τελών ταξινόμησης, και ευνοϊκών επιτοκίων δανεισμού.

Ως δια μαγείας όμως μετά από αυτό ακολούθησε η επαναφορά του τέλους ταξινόμησης, εφαρμογή φόρου πολυτελείας, τεκμήρια, αύξηση των τελών κυκλοφορίας, αύξηση των ασφαλίστρων, αύξηση των καυσίμων, αυστηροποίηση των όρων δανεισμού, αύξηση των επιτοκίων των δανείων και τελικά σπίτι και αυτοκίνητο έγιναν η θηλιά στο λαιμό του Έλληνα.

Όταν η θηλιά άρχισε να σφίγγει, ο Έλληνας έτρεξε να εφαρμόσει τεχνολογίες που θα έκαναν τα πάγια έξοδά του να μειώνονται.

Έτσι λοιπόν έβαλε υγραέριο στο αυτοκίνητό του, έβαλε φωτοβολταϊκά στη στέγη του και ξήλωσε και τα χωράφια του για να τα γεμίσει καθρέφτες και να πουλά το ρεύμα του, και μιας και απαγορεύτηκε η αγορά πετρελαίου θέρμανσης, έβαλε ξυλόσομπα στο σπίτι του.

Όταν λοιπόν όλο και πιο πολλοί  Έλληνες εφάρμοσαν τις νέες αυτές τεχνολογίες, τότε αυξήθηκαν οι τιμές στο υγραέριο, έπεσε η τιμή που αγόραζε το ρεύμα η ΔΕΗ ή ακόμα σταμάτησε τελείως η αγορά του ρεύματος από τους ιδιώτες, αυξήθηκαν οι τιμές στα ξύλα, και απ’ ότι ακούγεται σήμερα η καύση των ξύλων σκοτώνει, μιας και οδηγεί σε αύξηση της ήδη υψηλής ατμοσφαιρικής ρύπανσης και ειδικά των πολύ επικίνδυνων αιωρούμενων σωματιδίων.

Όταν η εκτόξευση της ανεργίας έστρεψε τον Έλληνα στην καλλιέργεια της γης και στην εμπορική εκμετάλλευση των προϊόντων που παρήγαγε, πάλι αποδείχτηκε το σχέδιο εγκλωβισμού του αυξάνοντας το κόστος καλλιέργειας, με αύξηση των τιμών των λιπασμάτων και των καυσίμων, με εφαρμογή φόρων στα αγροτεμάχια και με σχέδιο για εξίσωση της φορολόγησης των αγροτικών οχημάτων διπλής καμπίνας με τα επιβατικά οχήματα.

Όταν ο Έλληνας έδειξε στον κόσμο όλο τι σημαίνει να βάζεις πρώτα και πάνω απ’ όλα την οικογένεια, τότε του φορολόγησαν τα παιδιά…

Όταν ο Έλληνας στράφηκε με πάθος στη θωράκιση της υγείας του αναζητώντας τρόπους πατροπαράδοτους και δοκιμασμένους πάλι κατάφεραν να του αποδείξουν ότι και πίσω από αυτά τα όνειρά του υπήρχε σχέδιο.

Ποιος ξεχνά τα θαύματα του «Νερού του Καματερού», του κόκκινου κρασιού, της ασπιρίνης και της …φραπελιάς.

Από τη μία το «Νερού του Καματερού» θεράπευε, και από την άλλη σκότωνε, από τη μία η κατανάλωση κόκκινου κρασιού θεράπευε, και από την άλλη σκότωνε, από τη μία η κατανάλωση μιας ασπιρίνης κάθε μέρα θεράπευε, και από την άλλη σκότωνε, από τη μία η κατανάλωση πολτοποιημένων κουκουτσιών και φύλλων ελιάς κάθε μέρα θεράπευε, και από την άλλη σκότωνε.

Τελικά θα πρέπει να το πάρουμε απόφαση :

πίσω από κάθε μας επιλογή υπάρχει μια ομάδα συμφερόντων, που λόγω του ότι είτε ευνοείται, είτε θίγεται, θα πάρει αποφάσεις ανάλογες.

Αν λοιπόν έχουμε στόχο να αλλάξουμε τον κόσμο, θα πρέπει να το κάνουμε όλοι μαζί, χωρίς να δίνουμε το δικαίωμα σε κανένα να αμφισβητήσει την αφοσίωσή μας και το πείσμα μας, χωρίς να τους αφήσουμε να βρουν κι άλλες …φραπελιές.

Κείμενο του Γιώργου Α.